یدالله بهزاد از شاعران کهن سرای معاصر است.
یدالله بهزاد کرمانشاهی فرزند حسین ایوانی (نیمه بهمن ماه ۱۳۰۴ - ۵ فروردین ۱۳۸۶) زاده کرمانشاه از شاعران معاصر ایران است.
بهزاد پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه و دورهٔ عالی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و مدت ۲۷ سال در دبیرستانهای زادگاه خود به تدریس ادبیات فارسی اشتغال داشت و در سال۱۳۵۹بنا به درخواست خود بازنشسته گردید و به کار مطالعه و تحقیق پرداخت. وی به هنر خوشنویسی علاقه و دلبستگی زیادی پیدا کرد و خود در نوشتن خط تحریر و نستعلیق مهارت و توانایی یافت.
یدالله بهزاد در سالهای ۱۳۲۷ تا ۱۳۲۹، هنگامی تحصیل در دانشکدهٔ ادبیات تهران، از استادانی چون جلالالدین همایی و دکتر محمد معین بهره برد.
اشعار او در مجلات ادبی مانند سخن، آینده، یغما چاپ شدهاست. همچنین از وی کتاب گلی بیرنگ از انتشارات آگه (چاپ ۱۳۸۱) وهمچنین کتاب یادگار مهر ازموسسه انتشارات آگاه(چاپ۱۳۸۷) منتشر شدهاست.
مهدی اخوان ثالث، دربارهٔ بهزاد چنین مینویسد:
«بهزاد از شعرا و سخنوران بسیار قادر سخن و بلیغ و شیوا و سلیم ذوق و بلند طبع و لطیف قریحه و نغز اندیشه عصر ماست.»
محمدحسین شهریار نیز دربارهٔ بهزاد میگوید:
برو جلیلی و بهزاد را به کرمانشاه | ببین که ماه ببینی به پشت ابر سیاه |
امیری فیروزکوهی
نیز در مقطع غزلی گوید:
مرا زاد روان بس یاد بهزاد | که زادی به ز یاد همدمی نیست |