حنظله بادغیسی

حنظله بادغیسی، شاعر قرن سوم هجری قمری و از نخستین شاعران و گویندگان زبان پارسی است که در عهد طاهریان می‌زیسته است. نظامی عروضی از قول احمد بن عبدالله خجستانی «دیوان» شعری به وی نسبت می‌دهد. از اشعار وی تنها پنج بیت شامل یک قطعه دو بیتی و یک مفرد به دست آمده است. در مجمع الفصحا آمده است که وفات حنظله در سال ۲۱۹ هجری قمری بوده است.

شعری از حنظله بادغیسی به روایت از کتاب چهار مقاله اثر نظامی عروضی سمرقندی:

مهتری گر به کام شیر در است		شو خطر کن ز کام شیر بجوی
یا بزرگی و عز و نعمت و جاه		یا چو مردانت، مرگ رویاروی

عوفی نیز شعر زیر را به وی منسوب کرده‌است:

یارم سپند، گرچه بر آتش همی فکند		از بهر چشم، تارسد مرا گزند
او را سپند و آتش، ناید همی به کار		با روی همچو آتش و با خال چون سپند